تاكنون چه روشهايي براي تشخيص جنسيت وجود داشتهاند؟
تستهاي تشخيص كه براي تشخيص بيماريها و جنسيت جنين به كار گرفته ميشود به دو گروه تهاجمي و غيرتهاجمي تقسيم ميشود. روشهاي تهاجمي شامل آمنيوسنتز، نمونهگيري از پرزهاي جفتي (CVS)، تشخيص ژنتيكي قبل از انتقال جنين به رحم (PGD)، بيوپسي از پوست، اندامها يا عضله جنين و راديوگرافي ميشوند.
در روشهاي تهاجمي در سطوح مختلف خطراتي براي جنين يا مادر ايجاد ميشود. يكي از اين روشها آمنيوسنتز است كه در اين روش با استفاده از يك سوزن بلند از داخل حفره رحم و مايع آمنيوتيك كه در آن قرار دارد، مقداري مايع كشيده شده و سلولهاي اين مايع مورد آزمايش قرار ميگيرد، استفاده از اين روش در هفته پانزدهم تا شانزدهم بارداري امكانپذير است.
نمونهبرداري از پرزهاي جفتي از ديگر روشهاي تهاجمي است كه در اين روش امكان تشخيص جنسيت جنين و بيماريهاي آن امكانپذير است. استفاده از راديوگرافي براي تشخيص هم به دليل استفاده از اشعه ايكس خطراتي، مادر و جنين را تهديد ميكند.
روشهاي غيرتهاجمي نيز شامل اولتراسونوگرافي، تستهاي سرمي مادر، نمونهبرداري سلولهاي جنين از طريق خون مادر و استفاده از DNA آزاد موجود در پلاسماي زنان باردار ميشوند. به طوركلي روشهاي غيرتهاجمي به كليه روشهايي اطلاق ميشود كه براي مادر و جنين خطري را ايجاد نميكند.
در اولتراسونوگرافي با استفاده از امواج با فركانس بالا از جنين و جفت تصوير ايجاد ميشود. استفاده از اين روش از هفته ششم تا هفتم بارداري امكانپذير است كه روش جنين و جفت را مشخص ميكند.
تستهاي سرمي مادر نيز با استفاده از اندازهگيري آلفا فيتو پروتئين و استراديول آزاد INHIBIN-A و هورمون بقا، HCG در اواخر سه ماهه اول بارداري و سه ماهه دوم براي تشخيص برخي از ناهنجاريهاي ستون فقرات و تريزوميها و سندرم داون و تريزوميها 18- تشخيص چندقلويي و مرگ زودرس جنين قابل انجام است.
نمونهبرداري از سلولهاي جنيني از جمله روشهاي ديگر است.در اين روش از هفته ششم بارداري به بعد كه با جداسازي تعدادي از سلولهاي جنين كه وارد خون مادر ميشود، آزمايش انجام ميگيرد.