کاربردهای بالینی تست IGF-1 :
تشخیص اختلال در رشد
تشخیص کمبود هورمون رشد در بالغین
پایش درمان با هورمون رشد نوترکیب
پایش و پیگیری آکرومگالی و ژیگانتیسم
تفسیر:
مقادیر پایین IGF-1 همراه با کمکاری هیپوفیز، سوءتغذیه، دیابت شیرین، کمکاری تیروئید، سندرم محرومیت از مادر، تاخیر در بلوغ، سیروز، هپاتوما، کوتولگی لارون، بعضی موارد قامت کوتاه و پاسخ طبیعی GH به تستهای فارماکولوژیک دیده میشود. مقادیر پایین ممکن است همراه با تومورهای بدون عملکرد هیپوفیز، تاخیر سرشتی رشد و بیاشتهایی عصبی هم دیده شود.
مقادیر بالای IGF-1 در دوره نوجوانی، بلوغ زودرس واقعی، حاملگی، چاقی، ژیگانتیسم هیپوفیزی، آکرومگالی و رتینوپاتی دیابتی دیده میشود. از آنجایی که مقدار IGF- 1 در سوءتغذیه کاهش مییابد میتوان از آن به عنوان اندکس خوبی جهت پیگیری پاسخ به درمان در محرومیت غذایی استفاده کرد. در درمان بیماران مبتلا به آکرومگالی، با استفاده از آنتاگونیستهای گیرنده GH، سطح IGF-1 کاهش یافته و بهبود بالینی حاصل میشود.
توضیحات:
دو نوع IGF وجود دارد: IGF-1 یا سوماتومدین C– و. IGF-2 از IGF-1 در بررسی اختلالات رشد استفاده میشود چرا که نسبت به سنجش هورمون رشد پایه و سرکوبشده توسط گلوکز تست بهتری است. سطح سرمی IGF-1 بیانگر تاثیر هورمون رشد (GH) میباشد.
در حال حاضر، IGF-1 را نمی توان با اطمینان به عنوان شاخص خطر و یا به مارکر پیش آگهی در سرطان های سینه، پروستات و یا سرطان ریه استفاده نمود.
مقادیر پایین IGF-1 همراه با GH بالا مشخصه کوتولگی لارون (Laron dwarfism) است.