لوپوس یک بیماری خودایمنی است که با گستره ای از نشانه های بالینی و تولید اتوآنتی بادی های ضد درونی هسته مشخص می شود. پایه تشخیص SLE بر این است که بیمار باید دست کم چهر تا از یازده معیار کالج روماتولوژی آمریکا برای SLE را دارا باشد.
تعیین اتوآنتی بادی نه تنها در تائید تشخیص SLE مفید است، بلکه می تواند بازتابنده فعالیت بیماری، و همچنین نماینده درگیری بافتی و برگشت بیماری نیز باشد. آنتی بادیهای ضد هسته(ANA) اتو آنتی بادیهایی است که با تعدادی از آنتی ژنهای هسته ای مانند اسیدهای نوکلئوییک ، هیستونها و سانترومر واکنش می دهد. اگرچه این آنتی بادیها برای SLE خیلی حساس است، اما در سالمندان، سندرم شوگران،اسکلرودرما،پلی میوزیت،آرتریت روماتوئید جوانان،هپاتیت مزمن فعال، مونونوکئوز عفونی،جذام،واسکولیت و اندوکاردیت نیز یافت می شود.
آزمایشی که به گونه روزانه برای غربالگری بکار می رود؟ ایمونوفلورسانس با سلولهای کبد جوندگان یا سلولهای بافت اپی تلیال انسان(HEP2) است. هرچند آزمایش غربالگری با روش ELISA نیز در دسترس است.
در آزمایش غربالگری با استفاده از سوبسترای بافت جوندگان، 5 تا 10 درصد افراد نرمال با رقت 1/20 مثبت می شوند و تنها یک درصدبا تیتر 1/160 مثبت می شوند.در آزمایش غربالگری با سلولهای کشت سلولی HEP2، در نزدیک به 10 تا 15 درصد افراد نرمال با رقت 1/40 مثبت می شوند. اما تنها یک درصد آنها با تیتر1/320 مثبت می شوند. بنابراین آزمایش (ANA) در یک جمعیت تصادفی ارزش پیشگویی کمتری دارد. آنتی بادیهای ضد هسته (ANA) در جمعیت های انتخابی، یک آزمایش با حساسیت بالا برای SLE است. حدود 98 درصد بیماران دارای معیارهای کالج روماتولوژی آمریکا برای SLE (در صورت استفاده از سلولهای HEP2 ) آزمایش خواهند داشت.آنتی بادیهای ضد هسته ANA که در افراد سالم وجود دارد پلی راکتیو است.اینها آنتی بادیهایی با تمایل پایین اند ک بیشتر از کلاس IgM هستند و تیتر پایینی دارد. برعکس بیماران SLE و سندرم شوگرن تیترهای بالایی از آنتی بادیهای هسته از نوع IgG با تمایل بالا دارد که علیه آنتی ژنهای هسته ای ویژه بیمار واکنشمی دهند.