تأثیرات ژنتیکی و زودرس محیطی در مورد ریسک پوسیدگی دندان
اهداف: بررسی نقش نسبی تاثیرات ژنتیکی و محیطی بر روی خطر پوسیدگی دندان و بررسی عوامل خطر زای جنینی و رشدی در پوسیدگی دندان.
روشها: ما کودکان را از ۲۵۰ زایمان دوقلو بلافاصله پس از زایمان لیست کردیم و اطلاعات جمعيت شناختی، سلامتی و فنوتيپی را از جمله سن بارداری ۲۴ و ۳۶ هفته، تولد و ۱۸ ماه و ۶ سالگی جمع آوری کرديم. 25 هیدروکسی ویتامین D در مادران باردار ۲۸ هفته و نوزادان در هنگام تولد اندازهگیری شد. پوسیدگی دندان و نقصهای مینا در شش سالگی اندازهگیری شد. ما هماهنگی را برای وجود هر نوع پوسيدگي و پوسيدگي پيشرفته در جفت دوقلوهاي مونوزيگوت و دیزیگوت در نظر گرفتيم. برای بررسی عوامل خطر زیست محیطی در پوسیدگی، ما مدلهای بازگشتیِ چندگانه را با استفاده از معادلات برآورد شده تعمیم دادیم تا برای ارتباط دوقلوها تنظیم شود.
يافتهها: در مجموع ۳۴۵ نفر از دوقلوها تحت ارزيابي دندان قرار گرفتند و ۱۱۱ نفر (۳۲.۲٪) علائم پوسيدگي و ۸۳ نفر (۲۴.۱٪) داراي پوسيدگي پيشرفته بودند. شواهدی از هماهنگی بیشتر در دوقلوهای مونوزیگوت در مقایسه با دوقلوهای دیزیگوت وجود نداشت. به این ترتیب، پیشنهاد میشود که عوامل محیطی، به جای ژنتیک، تعیین کننده اصلی ریسک پوسیدگی هستند.
نتيجه گيري: عوامل زيست محيطي نسبت به عوامل ژنتيکي، خطر ابتلا به پوسيدگي دندان را افزايش میدهند و به زودی پس از زايمان افزایش مییابند.