آزمایش PTT و یا PT بصورت پلاسمای مخلوط (Mixing test)
آزمایش پلاسمای مخلوط (Mixing test) برای افتراق بازدارنده از كاهش فاكتورهای انعقادی
با آزمایش پلاسمای مخلوط ممكن است بتوان علت طولانی شدن آزمایش PT یا PTT را مورد ارزیابی قرار داد.
در این آزمایش پلاسمای بیمار به صورت هم حجم (1:1 mix) با پلاسمای كنترل نرمال (CNP) مخلوط میگردد و آزمایش PTT و یا PT در زمان فوری انجام شده و بعد از 2 ساعت از انكوباسیون مخلوط پلاسما در 37 درجه تكرار میگردد.
چنانچه PTT مخلوط هم حجم پلاسما در زمانهای صفر و 120 دقیقهای نرمال شود یا حداكثر 5 ثانیه از كنترل فراتر رفت به عنوان PTT تصحیح شده در نظر گرفته شده و علت طولانی شدنPTT یا PTبیمار كمبود فاكتورهای انعقادی است.
پلاسمای نرمال در مخلوط هم حجم با پلاسمای بیمار كمبود فاكتورهای انعقادی بیمار را جبران كرده و موجب تصحیح شدن آزمایش PT یا PTTمیگردد.
چنانچهPT یا PTT پلاسمای مخلوط بیشتر از 5 ثانیه از میزان كنترل فراتر رود، حضور بازدارنده محتمل است.
بازدارندههای انعقادی به دو صورت موجب طولانی شدن تستهای انعقادی میگردند؛ گروه اول به صورت آنتیبادیهای ضد فسفولیپیدی عمل كرده كه با خنثی كردن فسفولیپید در لوله آزمایش منجر به طولانی شدن آزمایش PTT میگردند كه تحت عنوان بازدارنده لوپوس یا آنتیبادیهای ضد فسفولیپید از آنها یاد میشود.
آنتیبادیهای ضد فسفولیپیدی زمان PTT پلاسمای مخلوط را در زمانهای صفر، 60 دقیقه و 120 دقیقه غیرطبیعی میسازند.
گروه دوم آنتیبادی ضد فاكتورهای انعقادی هستند كه با خنثی كردن فاكتورهای انعقادی موجب طولانی شدن آزمایشهای انعقادی میشوند.
آنتیبادیهای این گروه برای خنثی كردن فاكتورها نیاز به انكوباسیون و حرارت 37 درجه دارند كه برای مثال میتوان به آنتیبادی ضد فاكتور 8 اشاره كرد. چنانچه PTT مخلوط پلاسما در زمان فوری تصحیح شود ولی بعد از 2 ساعت انكوباسیون در 37 درجه طولانی شود آنتیبادی ضدفاكتور محتمل است.
برای حساس كردن بهتر آزمایش میتوان مخلوط پلاسمایی 4:1 تهیه كرد؛ بدین مفهوم كه 4 حجم پلاسمای بیمار را با یك حجم از پلاسمای كنترل مخلوط كرده و درصد تصحیح زمان PT یا PTT را در زمان فوری و 2 ساعت بعد از انكوباسیون محاسبه كرد.