ايمونولوژي تومور و مکانيسم هاي فرار سلول هاي تومور از پاسخ ايمني:
ايمونولوژي تومور يکي از مهم ترين شاخه هاي دانش ايمونولوژي سلولي و ملکولي است که طي ده سال اخير به پيش رفت هاي شگرف و چشم گيري دست يافته است.
تومور توده بافتي است که در نتيجه تقسيم بي رويه و خارج از کنترل سلول هاي خودي ايجاد مي شود. توانايي تکثير زياد و تهاجم به بافت هاي نرمال مجاور و دوردست مهم ترين خصوصيات سلول هاي توموري هستند.
بر اساس نظريه مراقبت ايمني (Immune surveillance) فعاليت فيزيولوژيک سيستم ايمني، از طريق شناسايي آنتي ژن هاي سلول هاي توموري، منجر به مقابله با تومور و رشد بي رويه آن مي شود.
اين نظريه امروزه به نظريه ويرايش ايمني (Immunoediting)که نگرشي اختصاصي تر به موضوع است، پيوند مي خورد. ?طبق آخرين مطالعات، سيستم ايمني دائما در حال وارسي سلول هاي نرمال بدن است، به طوري که تغيير سلول ها از حالت نرمال (غير توموري) به توموري را به علت تغيير آنتي ژن هاي سطحي، تشخيص داده و به حذف آن ها مي پردازد.
آن دسته از سلول هاي توموري که بتوانند اين تغييرات را از ديد سيستم ايمني پنهان کنند از سرکوب توسط سيستم ايمني رها مي شوند، در نتيجه تعادلي بين فعاليت سيستم ايمني و تومور برقرار مي شود (Equilibrium phase) .
تومور در مرحله بعدي به سرکوب پاسخ ايمني مي پردازد که مرحله فرار تومور (Tumor escape) نام دارد. در مرحله فرار تومور، ريز محيط اطراف تومور(Tumor microenvironment) محل تجمع سلول هاي سرکوب گر سيستم ايمني مانند Treg و Myeloid Derived Suppressor Cells و ملکول هاي سرکوب گر سيستم ايمني مانند IL-10،IDO و TGF-b مي شود. درک پيچيدگي و مکانيسم عمل تعديل سيستم ايمني(Immunomodulation) توسط تومور در تکامل علم بيولوژي سرطان و البته ايمونوتراپي تومور بسيار حائز اهميت است.
در يک استراتژي موفق درمان سرطان، بايد سلول ها و ملکول هاي موثر عليه تومور در ريز محيط اطراف تومور تقويت و مکانيسم هاي سرکوب گر پاسخ ايمني در حد امکان مهار شوند.
?آزمایشات تخصصی همه روزه در آزمایشگاه پاتوبیولوژی آزادی انجام میگردد.