ماده شیمیایی به نام دیگوکسین روی عضلات قلبی اثر می گذارد و باعث کاهش هدایت الکتریکی قلب می شود وبرعکس با اثر بر پمپ های عضلانی به نام پمپ سدیم-پتاسیم باعث افزایش نیروی انقباضات عضلانی می شود. به این صورت که با بستن پمپ سدیمی باعث افزایش فعالیت پتاسیم-کلسیمی می شود(فعالیت این دو پمپ عکس یکدیگر است).نتیجه افزایش کلسیم در میوکارد قلب افزایش قدرت انقباض و کاهش سرعت هدایت الکتریکی قلبی می شود.
این کاریست که دقیقا قرصهای دیگوکسین در افرادی که مبتلا به آریتمی ونارسایی قلبی هستند در عضلات قلبی انجم می دهند.
همانطور که این دارو برای افراد بسیار مفید است،همزمان می تواند خطرناک باشد، زیرا میزان دوز درمانی و توکسیک (سمی) آن به هم بسیار نزدیک هستند. به این صورت که اگر از میزان تعیین شده درمانی کمی بیشتر مصرف شود می تواند اثرات مخربی داشته باشد و باع مسمومیت شود که البته میزان این مسمویت نیز متفاوت است.
دوز حاد: دارای علائمی چون تهوع، استفراغ، خستگی، کاهش هوشیاری، اختلابینایی و نامنظمی ضربان میباشد که می تواند حطرناک باشد. با مشاهده ایت علائم در فرد سریعا به اورژانس اطلاع داد
مسمومیت مزمن: این مسمومیت در افرادی دیده می شود که در مدت طولانی تحت درمان با دیگوکسین هستند. که علائم مسمومیت مزمن در فرد مانند مسمومیت حاد است که با مشاهده علائم در فردی که مدت طولانی دیگوکسین مصرف می کند ، باید مبنا را بر مسمومیت گذاشت.
مسموميت حاد روی مزمن: که تشخیص آن علاوه بر اختلال بینایی، اختلال گوارشی و اختلال هوشیاری،بررسی سطح سرمی دارو و تشخیص با توجه سن، جنس و عملکرد کلیه و همچنین بررسی سطح پتاسیم در خون می باشد.
1 دیدگاه. دیدگاه تازه ای بنویسید
کاربردی و مفید بود