بیماری لوپوس
بیماری لوپوس یکی بیماری خود ایمنی است و در صورت بروز آن سیستم ایمنی بدن به بافت ها و اندام های بدن بیمار حمله می کند. در این صورت نقاط مختلف بدن مانند مفاصل ، پوست ،کلیه ها ، خون،قلب و ریه دچار التهاب، آسیب دیدگی می شود.در واقع می توان گفت عوامل محیطی و ژنتیکی هر دو می توانند در ابتلا به این بیماری نقش داشته باشند . از محرک های بلقوهی بروز این بیماری می توان به قرار گرفتن در برابر نور خورشید، کشیدن سیگار ، استرس شدید و استفاده از داروهایی خاص مانند داروهای ضد سرع، داروهای فشارخون و همچنین بعضی از انواع آنتی بیوتیک ها اشاره کرد. آن دسته از افراد که به دلیل مصرف زیاد دارو به این بیماری مبتلا شده اند بعد از قطع مصرف بهبود میابند.
علائم
1 درد مفاصل و عضلات
2 ضایعات و التهابات پوستی روی گونهها و بینی
3 بروز مشکلات پوستی همچون بثورات جلدی و حساسیت شدید به نور خورشید
4 تب و خستگی مفرط
5 ریزش موها (ممکن است موها به صورت تکهای بریزند)
6 کاهش حافظه
در برخی موارد علائم این بیماری ممکن است با بیماری هایی نظیر آرتریت روماتوئید و فیبرومیالژیا اشتباه گرفته شود.
درمان لوپوس چیست؟
لوپوس درمانی ندارد تنها میتوان آن را کنترل و مدیریت کرد.بیماران باید دائما تحت نظر پزشک باشند و نوع درمان آنها متناسب با وضعیت بیماری تغییر کند.
داروهای ضد التهاب : استفاده از داروهای ضد التهاب مثل ایندومتاسین، بروفن، سلکسیب، پیروکسیکام، ملوکسیکام، ناپروکسن و یا مفنامیک اسید میتوانند در کاهش درد مفاصل و عضلات بیمار موثر باشند.
هیدروکسی کلروکین : برای کاهش احساس خستگی و درد مفاصل همچنین درمان ضایعات پوستی از آن استفاده میشود.این دارو میتواند عوارضی برای چشم ها به همراه داشته باشد.
کورتیکوستروئید : در صورت شدید شدن بیماری از کورتیکوسترویید یا کورتن نیز استفاده میشود.
با تشکر مدیریت وب سایت آزمایشگاه پاتوبیولوژی آزادی